Het horen van stemmen komt bij zowel  volwassenen als kinderen veel voor. Die stemmen klinken heel echt: alsof  er iemand tegen je praat, terwijl er niemand in de buurt is die ook écht praat. Bij de meeste kinderen die stemmen horen, gaat dit vanzelf  weer over. Van de kinderen die stemmen horen, heeft een deel er ook veel  last van. 

Last van stemmen horen
Stemmen zeggen soms positieve en soms  negatieve dingen, zoals “Stommeling” of “Je bent een sukkel”. Of het  kind moet opdrachten van de stemmen uitvoeren, bijvoorbeeld dingen  tellen of aanraken. Dat kan hinderlijk zijn. Soms zijn het ook gevaarlijke opdrachten met zelfs dreigementen: “Doe jezelf pijn” of “Als  je dit niet aanraakt, gebeurt er iets naars met je ouders”. Dit maakt  het extra moeilijk voor een kind om deze stemmen te negeren.

Kinderen kunnen zich door wat de stemmen tegen  hen zeggen, angstig, achterdochtig of somber voelen of een negatief  zelfbeeld krijgen. De stemmen kunnen een irritante stoorzender zijn. En schoolprestaties kunnen eronder lijden, omdat een kind zich moeilijk kan  concentreren op de les of bij het huiswerk. Stemmen kunnen ook de  sociale contacten negatief beïnvloeden. Een kind trekt zich terug in zijn eigen wereld en gaat steeds minder om met klasgenoten, vrienden en vriendinnen.

Onderzoek toont aan dat stemmen uit de eigen  hersenen komen. Met behulp van een functionele MRI-scan is er in de  hersenen gekeken. De beelden laten onder meer zien dat op het moment dat  mensen stemmen horen, er twee gebieden actief zijn:

1. Het gebied dat taal ontvangt en begrijpt (het gebied van Wernicke) én
2. Het gebied dat taal maakt (het gebied van Broca).

Kinderen die stemmen horen zijn in de meeste gevallen niet ziek. Bij de meeste kinderen, zeker als ze jonger zijn dan 12 jaar, gaat het vanzelf weer over. Stemmen horen kan dus een onschuldig, maar wel hinderlijk verschijnsel zijn. Stemmen horen is pas een probleem als het kind (of zijn of haar omgeving) er last van heeft, of als het kind niet meer goed functioneert op school, tijdens hobby’s of in de contacten met familie, vrienden en vriendinnen.

Als het kind naast het horen van stemmen ook andere klachten heeft, kan er sprake zijn van een (psychiatrische) ziekte, zoals een angststoornis, ADHD of een psychose.

Slechts een klein deel van de kinderen heeft een verhoogd risico op het ontwikkelen van een psychiatrische ziekte. Op dit moment kunnen de artsen nog niet goed voorspellen wat de kansen zijn dat een kind ook ziek wordt als het stemmen hoort. In de toekomst hopen we door wetenschappelijk onderzoek hier meer over te weten.

Bij het horen van stemmen is het advies om contact op te nemen met de huisarts. Die beoordeelt of er ook sprake is van andere klachten en kan het kind - indien nodig - doorverwijzen naar een (kinder)psychiater. Dat kan iemand zijn binnen de poli psychose van het UMC Utrecht Hercentrum, maar ook ergens anders.

De stemmen komen dus uit het eigen taalcentrum en niet van buiten.  

Verder blijkt dat de verbinding tussen het gebied dat taal maakt (Broca) en het gebied dat taal ontvangt en begrijpt (Wernicke) niet altijd even goed werkt. Daardoor lijkt het alsof de stemmen niet uit het eigen brein komen, terwijl dit wel het geval is.

Verder werd op de MRI-scans gezien dat voorafgaand aan het horen van stemmen, het geheugencentrum kortdurend minder actief was. En als dat centrum korte tijd minder hard werkt, kunnen herinneringen naar boven glippen en in ons bewustzijn komen. De korte onder-activiteit van het geheugencentrum, vlak voordat mensen stemmen horen, duidt op een verband tussen stemmen horen en herinneringen.